۱۳۹۰ دی ۱۵, پنجشنبه

کارکرد امروزیِ تکنولوژی




به آواز او ،
_ پیش از این،
اشاره ای،
 به کلیدهایِ لب تاپ،
به عاشقانه ترانه ی نوشاعری،
بدل می شد.
صورتیِ پرهایش،
جز به چالش کشیدن مهارت نقاشان و،
 پرت و پلاگویی پرسه زنندگان،
هم بستر دیگری نداشت.
بی اعتنایی اش!
به کیک صبحگاهی مسافران،
زبانزد روزی خورانِ تاخیر قطارها بود.
و این تنها باری بود،
تنها باری که،
دلفریبی انعکاس نوری،
چشم و گوشش را،
از دیدن جایی که ایستاده بود و،
سوتی که می شنید،
کور و
کر کرده بود.
ایستگاه بازگشت،
فاصله میان ریل و چرخ،
پرنده و هولوگرام جعبه سیگار،
موبایلهای دوربین دار،
و یک هم آغوشی، به صَرف از دست دادن قطار پنجِ عصر.
---
امیر مددی
دسامبر 2011

هیچ نظری موجود نیست: