۱۳۹۴ مرداد ۲۲, پنجشنبه

مادر

بهار به جبر گردش زمین
رنگ و بویی تازه آفرید
-         مردم به شادمانی برخاستند
پرنده
- در جدال
جیغی کشید و کِرمی را ربود
-         صدایش را آواز نامیدند
مردم اما
پنجاه و پنج سالگیِ خواهرم را چیزی نگفتند
تنها مادر
           خفت روسری اش را تنگ‌تر کرد و گفت:
                                                                " قسمت بود "
                      پرنده و درخت در اشک محو می شدند.

فوریه 2015

هیچ نظری موجود نیست: